Vendor lock-in

Door (voor belangrijke processen) gebruik te maken van software waar alleen één specifieke leverancier de rechten op heeft verbindt een organisatie zich aan die betreffende leverancier, waarvan zij vervolgens afhankelijk wordt voor toekomstige versies en updates van het systeem. Een ander voorbeeld is als een leverancier werkt met specifieke koppelingen of oplossingen die niet aansluiten op ICT-systemen van andere leveranciers. Leveranciersafhankelijkheid (vendor lock-in) is in dergelijke gevallen het gevolg. En dat beperkt de mogelijkheid om de regie over de eigen ICT in eigen hand te houden.

Als een fabrikant besluit de software uit de handel te nemen, de ondersteuning stop te zetten of zelfs failliet gaat, dan hebben de afnemers een probleem, omdat ze nergens anders terecht kunnen. Bovendien kan een fabrikant zijn afnemers regelmatig dwingen (tegen kosten) over te stappen naar een nieuwere versie, simpelweg door een oudere versie niet langer te ondersteunen.

Vendor lock-ins zijn in de praktijk lastig te doorbreken, omdat bij verandering van leverancier de migratiekosten (omschakelkosten) doorgaans onevenredig hoog zijn. Aan het einde van de overeenkomst wordt de afhankelijkheid vaak pas echt duidelijk. Bijvoorbeeld omdat bedrijfsgegevens moeilijk ontsloten kunnen worden of dat andere ondernemers geen onderhoud kunnen plegen aan het systeem dat de initiële opdrachtnemer heeft gebouwd.

Splitsingsverbod

Het jaarlijks verlengen van een opdracht zonder aan te besteden en zonder dat dit in het contract geregeld is, valt overigens onder het splitsingsverbod en is niet toegestaan. Een opdracht mag in ieder geval niet in meerdere opdrachten gesplitst worden met als enkel doel om onder de toepassing van de aanbestedingsrichtlijnen uit te komen.

Open standaarden

Het is van belang om bij de specificatie van ICT opdrachten open standaarden op te nemen. Als u geen open standaarden opneemt, dan zal het lastig zijn om van leverancier te veranderen omdat de migratiekosten vaak zeer hoog zijn.